YALNIZLIK...
Ne kadar ahenkli süzülür kar taneleri... Asaleti renginde saklıdır...Farklı bir hayat içerir sanki hepsi tek tek benzeri olmayan... Birbirlerine değmeden, havanın direncine inat düşerler ağır ağır ...
Nasıl korunmasızdırlar tek başlarına... Dokunsan yok olur avucunda... Yalnız çaresiz sessiz yolculuğu son bulur diğerlerinin yanında kalamadıysa... Tıpkı biz gibi ... Birlik olsalar da mahkum değil midirler sonunda yok olmaya?
Fazlası zarar olsa da hepimiz severiz o yalnızlığı aslında ...Sıcacık odanda , elinde kahven, uzanıp sessizce keyfini sürmek huzur verir...Ama bazen onlarca insan yanında olsa da kocaman hissedersin yalnızlığını ... İçini bir korku kaplar sebepsiz... Bir boşluğa düşersin sanki, kaybolma korkusuyla dolar için ,tıpkı kar tanesi gibi nereye konacağını bilemezsin,savrulur durursun çaresizce...
Yalnızlık sessiz bilinir ancak gürültülüdür kimi zaman... Beyninin içinde saklanan düşünceler, gizlediğin duygular, harcanan sevgiler , biriken öfkeler daha neler neler savaşır o anda ... Yorulmus hissedersin, vazgeçersin hatta herşeyden... Kaçmak kurtulmak en kolay yoldur o an ... Yanında olanlar seni tutsa da o fırtınada zordur onlarla kalman... Sen karar verirsin yapman gerekene ,çünkü yalnızsındır bu koca hayatta... Kendinle kendi içinde çırpınırsın...
Hangimiz hissetmedik ki yalnızlığı? Tıpkı şarkıdaki gibi yaşamak zorunda olduğumuz beraberliğimizdir aslında... Dozunda olursa keyif verir fazlası ise zarar... Tutunabilirsek en yakınımızdakine kar taneleri gibi , o zaman büyürüz hiç bişey olmaz deriz, ama ne yaparsak yapalım o hep yanımızdadır, yalnızlığımız kaçınılmazdır... Gece başını koyduğunda yastığına tam da işte orada yanıbaşındadır...Eğer başarabilirsen sevmeyi sevilmeyi kaldırıp bir kutuya saklarsın belki hiç açmamak üzere diyerek , ama olmaz ... Sadece kandırırsın kendini ,yalnızlığından kopamazsın...
Ne kadar ahenkli süzülür kar taneleri... Asaleti renginde saklıdır...Farklı bir hayat içerir sanki hepsi tek tek benzeri olmayan... Birbirlerine değmeden, havanın direncine inat düşerler ağır ağır ...
Nasıl korunmasızdırlar tek başlarına... Dokunsan yok olur avucunda... Yalnız çaresiz sessiz yolculuğu son bulur diğerlerinin yanında kalamadıysa... Tıpkı biz gibi ... Birlik olsalar da mahkum değil midirler sonunda yok olmaya?
Fazlası zarar olsa da hepimiz severiz o yalnızlığı aslında ...Sıcacık odanda , elinde kahven, uzanıp sessizce keyfini sürmek huzur verir...Ama bazen onlarca insan yanında olsa da kocaman hissedersin yalnızlığını ... İçini bir korku kaplar sebepsiz... Bir boşluğa düşersin sanki, kaybolma korkusuyla dolar için ,tıpkı kar tanesi gibi nereye konacağını bilemezsin,savrulur durursun çaresizce...
Yalnızlık sessiz bilinir ancak gürültülüdür kimi zaman... Beyninin içinde saklanan düşünceler, gizlediğin duygular, harcanan sevgiler , biriken öfkeler daha neler neler savaşır o anda ... Yorulmus hissedersin, vazgeçersin hatta herşeyden... Kaçmak kurtulmak en kolay yoldur o an ... Yanında olanlar seni tutsa da o fırtınada zordur onlarla kalman... Sen karar verirsin yapman gerekene ,çünkü yalnızsındır bu koca hayatta... Kendinle kendi içinde çırpınırsın...
Hangimiz hissetmedik ki yalnızlığı? Tıpkı şarkıdaki gibi yaşamak zorunda olduğumuz beraberliğimizdir aslında... Dozunda olursa keyif verir fazlası ise zarar... Tutunabilirsek en yakınımızdakine kar taneleri gibi , o zaman büyürüz hiç bişey olmaz deriz, ama ne yaparsak yapalım o hep yanımızdadır, yalnızlığımız kaçınılmazdır... Gece başını koyduğunda yastığına tam da işte orada yanıbaşındadır...Eğer başarabilirsen sevmeyi sevilmeyi kaldırıp bir kutuya saklarsın belki hiç açmamak üzere diyerek , ama olmaz ... Sadece kandırırsın kendini ,yalnızlığından kopamazsın...
İstikbal Göklerdedir